பாடம் : 1 இறுதி விருப்பங்களும், ‘‘மனிதனின் இறுதி விருப்பம் எழுதப்பட்டு அவனிடம் (ஆவண வடிவில்) இருக்க வேண்டும்” என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறியதும் வல்லமையும் மாண்பும் மிக்க அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: உங்களில் ஒருவருக்கு இறப்பு நெருங்கும்போது அவர் செல்வத்தை விட்டுச்சென்றால், பெற்றோருக்கும் உறவினர்களுக்கும் (சொத்துரிமை தொடர் பாக) அழகிய முறையில் இறுதி விருப்பம் (வஸிய்யத்) தெரிவிப்பது உங்களுக்குக் கடமையாக்கப்பட்டுள்ளது. இறையச்சம் உடையோருக்கு இது கடமையாகும். அ(ந்த இறுதி விருப்பத்)தைச் செவி யுற்ற பிறகு யாரேனும் அதை மாற்றினால், அந்தக் குற்றம் அதை மாற்றியவரையே சேரும். அல்லாஹ் நன்கு செவியுறு வோனும் நன்கறிந்தோனும் ஆவான். ஆனால், இறுதி விருப்பம் (வஸிய்யத்) தெரிவித்தவரிடம் ஏதேனும் தவறையோ பாவத்தையோ ஒருவர் அஞ்சி, அவ(ரு டைய உறவின)ர்களிடையே சமரசம் செய்(து அதை மாற்றி ஒழுங்குபடுத்து)வாராயின் அவர்மீது எந்தக் குற்றமுமில்லை. அல்லாஹ் மிகவும் மன்னிப்பவனும் மிகுந்த கருணையாளனும் ஆவான். (2:180லி182) (2:182ஆவது வசனத்தில் யிதவறு’ என்பதைக் குறிக்க) யிஜனஃப்’ எனும் சொல் ஆளப்பட்டுள்ளது. இதற்கு ‘(நேரிய வழியிலிருந்து) பிறழ்தல்’ என்பது பொருளாகும். யிபிறழ்கின்றவû” யிமுத்தஜானிஃப்’ என்பர்.
2738. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

(இறுதி விருப்பம் தெரிவிக்க) ஏதேனும் ஒரு பொருளைப் பெற்றிருக்கும் எந்த ஒரு முஸ்லிமுக்கும் அவர் தமது இறுதி விருப்பத்தை எழுதித் தன்னிடம் வைத்திருக்காமல் இரண்டு இரவுகள்கூட கழிப்பதற்கு அனுமதியில்லை.2

இதை அப்துல்லாஹ் பின் உமர் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்.

இந்த ஹதீஸ் இரு அறிவிப்பாளர்தொடர்களில் வந்துள்ளது.


அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 1 இறுதி விருப்பங்களும், ‘‘மனிதனின் இறுதி விருப்பம் எழுதப்பட்டு அவனிடம் (ஆவண வடிவில்) இருக்க வேண்டும்” என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறியதும் வல்லமையும் மாண்பும் மிக்க அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: உங்களில் ஒருவருக்கு இறப்பு நெருங்கும்போது அவர் செல்வத்தை விட்டுச்சென்றால், பெற்றோருக்கும் உறவினர்களுக்கும் (சொத்துரிமை தொடர் பாக) அழகிய முறையில் இறுதி விருப்பம் (வஸிய்யத்) தெரிவிப்பது உங்களுக்குக் கடமையாக்கப்பட்டுள்ளது. இறையச்சம் உடையோருக்கு இது கடமையாகும். அ(ந்த இறுதி விருப்பத்)தைச் செவி யுற்ற பிறகு யாரேனும் அதை மாற்றினால், அந்தக் குற்றம் அதை மாற்றியவரையே சேரும். அல்லாஹ் நன்கு செவியுறு வோனும் நன்கறிந்தோனும் ஆவான். ஆனால், இறுதி விருப்பம் (வஸிய்யத்) தெரிவித்தவரிடம் ஏதேனும் தவறையோ பாவத்தையோ ஒருவர் அஞ்சி, அவ(ரு டைய உறவின)ர்களிடையே சமரசம் செய்(து அதை மாற்றி ஒழுங்குபடுத்து)வாராயின் அவர்மீது எந்தக் குற்றமுமில்லை. அல்லாஹ் மிகவும் மன்னிப்பவனும் மிகுந்த கருணையாளனும் ஆவான். (2:180லி182) (2:182ஆவது வசனத்தில் யிதவறு’ என்பதைக் குறிக்க) யிஜனஃப்’ எனும் சொல் ஆளப்பட்டுள்ளது. இதற்கு ‘(நேரிய வழியிலிருந்து) பிறழ்தல்’ என்பது பொருளாகும். யிபிறழ்கின்றவû” யிமுத்தஜானிஃப்’ என்பர்.
2740. தல்ஹா பின் முஸர்ரிஃப் (ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது:

நான் அப்துல்லாஹ் பின் அபீஅவ்ஃபா (ரலி) அவர்களிடம், ‘‘நபி (ஸல்) அவர்கள் இறுதி விருப்பம் தெரிவித்தார்களா?” என்று கேட்டேன். அவர்கள், ‘‘இல்லை” என்று பதிலளித்தார்கள். நான், ‘‘அப்படி யென்றால் மக்கள்மீது இறுதி விருப்பம் தெரிவிப்பது எப்படிக் கடமையாக்கப்பட்டது? அல்லது இறுதி விருப்பம் தெரிவிக்க வேண்டுமென்று மக்களுக்கு எப்படிக் கட்டளையிடப்பட்டது?” என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், ‘‘அல்லாஹ்வுடைய வேதத்தின்படி செயல்படுமாறு நபி (ஸல்) அவர்கள் அறிவுறுத்தினார்கள் ‘‘ என்று பதிலளித்தார்கள்.3


அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 2 ஒருவர் தம் வாரிசுகளைத் தன்னிறைவு பெற்றவர்களாக விட்டுச் செல்வது, மக்களிடம் கையேந்தும் நிலையில் விட்டுச்செல்வதைவிட நல்லதாகும்.
2742. சஅத் பின் அபீவக்காஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

மக்காவில் (நோயுற்று) இருந்த என்னை நபி (ஸல்) அவர்கள் (தமது ஹஜ்ஜின் போது) நலம் விசாரிக்க வந்தார்கள். நான் எந்தப் பூமியிலிருந்து புலம்பெயர்ந்து சென்றுவிட்டேனோ அந்தப் பூமியில் (மக்காவில்) மரணிப்பதை விரும்பவில்லை. (மக்காவிலேயே மரணித்துவிட்ட மற்றொருவரான) ‘‘அஃப்ராவின் புதல்(வர் சஅத் பின் கவ்லா என்ப)வருக்கு அல்லாஹ் கருணை புரிவானாக!” என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்.

நான், ‘‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! என் செல்வம் முழுவதையும் நான் (அறக் காரியங்களுக்காக) இறுதி விருப்பம் தெரிவித்துவிடட்டுமா?” என்று கேட்டேன். அவர்கள், ‘‘வேண்டாம்” என்று கூறினார்கள். நான், ‘‘அப்படியென்றால் (என் செல்வத்தில்) பாதியை அவ்வாறு செய்துவிடட்டுமா?” என்று கேட்டேன். அதற்கும், ‘‘வேண்டாம்” என்றே பதிலளித்தார்கள். நான், ‘‘மூன்றிலொரு பங்கை(யாவது அவ்வாறு செய்துவிடட்டுமா?)” என்று கேட்டேன்.

அவர்கள், ‘‘மூன்றிலொரு பங்கா? மூன்றிலொரு பங்கே அதிகம்தான். நீங்கள் உங்கள் வாரிசுகளைத் தன்னிறைவுடையவர்களாக விட்டுச்செல்வது, அவர்களை மக்களிடம் கையேந்தும்படி ஏழைகளாக விட்டுச்செல்வதைவிட நல்லதாகும். நீங்கள் செய்த (நல்ல) செலவு எதுவாயினும் தர்மமேயாகும். நீங்கள் உங்கள் மனைவியின் வாயில் இடுகின்ற ஒரு கவளம் (உணவு)கூட (தர்மம்தான்). மேலும், உங்களுக்கு அல்லாஹ் நீண்ட ஆயுளைத் தருவான்.4 உங்கள் வாயிலாக மக்கள் சிலர் பயனடைவார்கள். மற்ற (தீயவர்) சிலர் உங்களால் இழப்புக்குள்ளாவார்கள்” என்று கூறினார்கள்.5

அன்று அவருக்கு ஒரு மகளைத் தவிர வேறு (நேரடி வாரிசுகள்) யாரும் இருக்கவில்லை.

அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 3 மூன்றில் ஒரு பங்கில் இறுதி விருப்பம் தெரிவித்தல் ஹசன் அல்பஸ்ரீ (ரஹ்) அவர்கள், ‘‘இஸ்லாமிய அரசின் கீழுள்ள முஸ்லிமல் லாதாரும் மூன்றிலொரு பங்குக்குமேல் இறுதி விருப்பம் தெரிவிக்கக் கூடாது” என்று கூறினார்கள். ஏனெனில், ‘‘(நபியே!) அவர்களிடையே நீங்கள் அல்லாஹ் அரு ளிய (சட்டத்)தைக் கொண்டே தீர்ப்பளி யுங்கள்” என்று உயர்ந்தோன் அல்லாஹ் கூறுகின்றான். (அல்குர்ஆன் 5:49)
2744. சஅத் பின் அபீவக்காஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

(இறுதி ஹஜ்ஜின்போது மக்காவில்) நான் நோயுற்றுவிட்டேன். நபி (ஸல்) அவர்கள் என்னை நலம் விசாரிக்க வருகை தந்தார்கள். நான், ‘‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! என் கால்சுவடுகளின் வழியே என்னைத் திருப்பியனுப்பிவிடாமல் (புலம்பெயர்ந்த மண்ணிலேயே இறப்பு ஏற்படாமல்) இருக்கும்படி அல்லாஹ்விடம் பிரார்த்தியுங்கள்” என்று சொன்னேன். நபி (ஸல்) அவர்கள், ‘‘அல்லாஹ் உங்களுக்கு நீண்ட ஆயுளைத் தந்து, உங்களால் மக்கள் சிலருக்குப் பயன் தருவான்” என்று கூறினார்கள்.

‘‘நான் இறுதி விருப்பம் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். எனக்கிருப்பதெல்லாம் ஒரு மகள்தான். (என் சொத்தில்) பாதி பாகத்தை (நற்காரியங்களுக்காக) இறுதி விருப்பம் தெரிவித்துவிடட்டுமா?” என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், ‘‘பாதி அதிகம்தான்” என்று கூறினார்கள். நான் ‘‘அப்படியென்றால் மூன்றிலொரு பங்கு?” என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், ‘‘மூன்றிலொரு பங்கா? மூன்றிலொரு பங்கும் அதிகம்தான். அல்லது பெரியது தான்” என்று கூறினார்கள்.

ஆகவே, மக்கள் மூன்றிலொரு பங்கில் இறுதி விருப்பம் தெரிவிக்கலானார்கள். அது அவர்களுக்குச் செல்லும்.

அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 5 நோயாளி தமது தலையால் தெளி வான சைகை செய்தால் அது செல்லும்.
2746. அனஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

யூதர் ஒருவர் ஒரு சிறுமியின் தலையை இரு கற்களுக்கிடையே வைத்து நசுக்கி விட்டார். அச்சிறுமியிடம், ‘‘உன்னை இப்படிச் செய்தது யார்? இன்னாரா? இன்னாரா?” என்று ஒவ்வொரு பெயராகச் சொல்லிக் கேட்கப்பட்டது. இறுதியில், அந்த யூதருடைய பெயர் சொல்லப்பட்ட வுடன் (‘அவர்தான் இப்படிச் செய்தார்’ என்று) அச்சிறுமி தன் தலையால் சைகை செய்தாள்.

உடனே அந்த யூதர் கொண்டுவரப் பட்டார். அவர் தமது குற்றத்தை ஒப்புக் கொள்ளும்வரை தொடர்ந்து விசாரிக்கப் பட்டார். அவர் ஒப்புக்கொண்டவுடன் நபி (ஸல்) அவர்கள் அவரது தலையைக் கல்லால் நசுக்கும்படி உத்தரவிட, அவ்வாறே அவரது தலை நசுக்கப் பட்டது.

அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 7 மரணத் தறுவாயில் தர்மம் செய்வது
2748. அபூஹுரைரா (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

ஒரு மனிதர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, ‘‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! தர்மத்தில் சிறந்தது எது?” என்று கேட்டார்.

‘‘நீங்கள் ஆரோக்கியமுள்ளவராகவும், பொருளாசை கொண்டவராகவும், செல்வந் தராக விரும்பிய நிலையில் வறுமையை அஞ்சியவராகவும் இருக்கும்போது தர்மம் செய்வதே சிறந்த தர்மம் ஆகும். உமது உயிர் தொண்டைக் குழியை அடைந்து விட்டிருக்க, யிஇன்னாருக்கு இவ்வளவு கொடுங்கள்; இன்னாருக்கு இவ்வளவு கொடுங்கள்’ என்று சொல்லும் (நேரம் வரும்)வரை தர்மம் செய்வதைத் தள்ளிப் போடாதீர். (உமது மரணம் நெருங்கிவிடும்) அந்த நேரத்திலோ அது இன்னாருக்கு (உம்முடைய வாரிசுகளுக்கு) உரியதாய் ஆகிவிட்டிருக்கும்” என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் பதிலளித்தார்கள்.

அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 9 ‘‘அவர் தெரிவித்திருந்த இறுதி விருப்பம் மற்றும் (அவரது) கடன் ஆகியவற்றை நிறைவேற்றிய பிறகுதான்” (4:12) எனும் வசனத் தொடரின் விளக்கம் நபி (ஸல்) அவர்கள், ‘‘இறுதி விருப்பத்தை (வஸிய்யத்) நிறைவேற்றுவதற்கு முன்பே கடனை அடைக்க வேண்டும்” என்று தீர்ப்பளித்ததாகக் கூறப்படுகிறது. வல்லமையும் மாண்பும் மிக்க அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: உங்களை நம்பி ஒப்படைக்கப்பட்ட (அமானிதப்) பொருட்களை அவற்றுக்கு உரியவர்களிடம் ஒப்படைத்துவிடுங்கள். (4:58) ஆகவே, அடைக்கலப் பொருளை ஒப்படைப்பது, (கட்டாயக் கடமையாக இருப்பதால் அது) கூடுதல் நற்செயலான யிவஸிய்யத்’தை நிறைவேற்றுவதைவிட முன்னுரிமை வாய்ந்தது என்பது இதிலிருந்து தெரிகிறது. மேலும், நபி (ஸல்) அவர்கள், ‘‘தேவைக்கு மிஞ்சியதைக் கொடுப்பதே தர்மமாகும்” என்று கூறினார்கள்.10 இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள், ‘‘அடிமை, தன் காப்பாளரின் அனுமதியின்றி இறுதி விருப்பம் தெரிவிக்கக் கூடாது” என்று கூறியுள்ளார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள், ‘‘அடிமை தன் உரிமையாளரின் செல்வத்தைப் பாதுகாப்ப வன் ஆவான்” என்று கூறினார்கள்.11
2750. ஹகீம் பின் ஹிஸாம் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் (தர்மம்) கேட்டேன். அவர்கள் கொடுத்தார்கள். பிறகும் நபி அவர்களிடம் கேட்டேன். அவர்கள் கொடுத்தார்கள். பிறகு என்னிடம், ‘‘ஹகீமே! இந்தச் செல்வம் பசுமையானதும் இனிமையானதும் ஆகும். எவர் இதை தாராள மனத்துடன் (பேராசையின்றி) எடுத்துக்கொள்கிறாரோ அவருக்கு இதில் அருள் வளம் (பரக்கத்) வழங்கப்படுகிறது. எவர் இதைப் பேராசை யுடன் எடுத்துக்கொள்கிறாரோ அவருக்கு இதில் அருள் வளம் வழங்கப்படுவதில்லை. அவர் உண்ட பின்பும் வயிறு நிரம்பாத வரைப் போன்றவர் ஆவார். மேல் கை தான், கீழ்க் கையை விடச் சிறந்ததாகும்” என்று கூறினார்கள்.12

நான், ‘‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! சத்திய (மார்க்க)த்துடன் தங்களை அனுப்பியவன் மீதாணையாக! தங்களுக்குப்பின் எவரிட மும் எதையும் நான் (இந்த) உலகை விட்டுப் பிரியும்வரை கேட்கமாட்டேன்” என்று கூறினேன்.

அறிவிப்பாளர் உர்வா பின் அஸ் ஸுபைர் (ரஹ்) அவர்கள் கூறுகிறார்கள்:

ஹகீம் பின் ஹிஸாம் (ரலி) அவர்களை அபூபக்ர் (ரலி) அவர்கள் அன்பளிப்புத் தருவதற்காக அழைத்தார்கள். அவர்களிட மிருந்து எதையும் ஏற்றுக்கொள்ள அவர் மறுத்துவிட்டார். பிறகு உமர் (ரலி) அவர்கள் அவருக்கு (அன்பளிப்புகள் சிலவற்றை)க் கொடுப்பதற்காக அழைத்தார்கள். அதையும் ஏற்க அவர் மறுத்துவிட்டார்.

ஆகவே, உமர் (ரலி) அவர்கள் (மக்களிடையே), ‘‘முஸ்லிம்களே! இந்த (ஃபய்உ எனும்) வெற்றிச் செல்வங்களிலிருந்து அல்லாஹ் ஒதுக்கிய அவரது உரிமையை அவருக்குப் பங்கிட்டுக் கொடுத்தேன். ஆனால், அதைப் பெற்றுக்கொள்ள அவர் மறுத்துவிட்டார்” என்று அறிவித்துவிட்டார்கள். நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் பிறகு எந்த மனிதரிடமும், ஹகீம் பின் ஹிஸாம் (ரலி) அவர்கள், தாம் மரணிக்கும்வரை (எதுவும்) கேட்கவில்லை. அவர்மீது அல்லாஹ் கருணை புரிவானாக!13

இந்த ஹதீஸ் இரு அறிவிப்பாளர்தொடர்களில் வந்துள்ளது.


அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 10 ஒருவர் தம் உறவினர்களுக்கு அறக்கொடை (வக்ஃப்) வழங்குவது, அல்லது இறுதி விருப்பம் தெரிவிப்பது, உறவினர் என்போர் யார், யார்? என்பது நபி (ஸல்) அவர்கள் அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்களிடம், ‘‘அதை (உன் தோட்டத்தை) உம்முடைய ஏழை உறவினர்களுக்குக் கொடுத்துவிடுவீராக” என்று கூறினார்கள். ஆகவே, அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்கள் அதை ஹஸ்ஸான் பின் ஸாபித் (ரலி) அவர்களுக்கும் உபை பின் கஅப் (ரலி) அவர்களுக்கும் கொடுத்துவிட்டார்கள் என்று அனஸ் (ரலி) அவர்களிடமிருந்து ஸாபித் பின் அஸ்லம் (ரஹ்) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள். மற்றோர் அறிவிப்பில் அனஸ் (ரலி) அவர்களிடமிருந்து ஸுமாமா பின் அப்தில்லாஹ் (ரஹ்) அவர்கள் கூறியிருப் பதாவது: ‘‘உம்முடைய ஏழை உறவினர்களுக்கு அதைக் கொடுத்துவிடுவீராக” என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் (அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்களிடம்) கூறினார்கள். ஆகவே, அவர் அதை ஹஸ்ஸான் (ரலி) அவர்களுக்கும், உபை பின் கஅப் (ரலி) அவர்களுக்கும் கொடுத்துவிட்டார். அவர்களிருவரும் அபூதல்ஹாவுக்கு என்னைவிட நெருக்க மான உறவினர்களாக இருந்தனர். அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்களுக்கும் ஹஸ்ஸான் (ரலி) மற்றும் உபை பின் கஅப் (ரலி) ஆகியோருக்கும் இடையிலான உறவுமுறை வருமாறு: அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்களின் இயற்பெயர் ஸைத் என்பதாகும். ஸைத், சஹ்லின் மகனாவார். சஹ்ல், அஸ்வத் என்பவரின் மகனும் அஸ்வத், ஹராம் என்பவரின் மகனும் ஹராம், அம்ர் என்பவரின் மகனும் அம்ர், ஸைத் மனாத் என்பவரின் மகனும் ஸைத் மனாத், அதீ என்பவரின் மகனும் அதீ, அம்ர் என்பவரின் மகனும் அம்ர், மாலிக் என்பவரின் மகனும் மாலிக், நஜ்ஜார் என்பவரின் மகனும் ஆவார்கள். ஹஸ்ஸான் (ரலி) அவர்கள் ஸாபித் என்பவரின் மகனும் ஸாபித், முன்திர் என்பவரின் மகனும் முன்திர், ஹராம் என்பவரின் மகனும் ஆவார்கள். ஆக, (முப்பாட்டனாரான) மூன்றாவது தந்தை ஹராம் என்பவருடன் இருவரின் குடும்ப உறவும் ஒன்றுசேர்கிறது. அந்த (முப்பாட்டனாரான) ஹராம், அம்ருடைய மகனும் அம்ர், ஸைத் மனாத்துடைய மகனும், ஸைத் மனாத், அதீயின் மகனும் அதீ, அம்ருடைய மகனும் அம்ர், மாலிக் உடைய மகனும் மாலிக், நஜ்ஜாருடைய மகனும் ஆவார்கள். இந்த அம்ர்தான் லி நஜ்ஜாரின் மகனான மாலிக்கின் மகன் அம்ர்தான் லிஹஸ்ஸான் (ரலி), அபூதல்ஹா (ரலி), உபை பின் கஅப் (ரலி) ஆகிய மூவரையும் ஒன்று சேர்க்கும் தந்தையாவார். இவர் உபை பின் கஅப் (ரலி) அவர்களின் (தந்தை, பாட்டனார் ஆகிய மேல் நோக்கிய உறவு முறை வரிசையில்) ஆறாவது தந்தையாக (முப்பாட்டனுக்கு முப்பாட்டனாக) வருகிறார். உபை (ரலி) அவர்கள், கஅப் அவர் களின் மகனும் கஅப், கைஸ் உடைய மகனும் கைஸ், உபைத் உடைய மகனும் உபைத், ஸைத் உடைய மகனும் ஸைத், முஆவியாவின் மகனும் முஆவியா, அம்ருடைய மகனும் அம்ர், மாலிக்கின் மகனும் மாலிக், நஜ்ஜார் உடைய மகனும் ஆவார்கள். ஆக, அம்ர் பின் மாலிக் அவர்கள்தான் ஹஸ்ஸான் (ரலி), அபூதல்ஹா (ரலி), உபை பின் கஅப் (ரலி) ஆகிய மூவரையும் (உறவுமுறையில்) ஒன்றிணைப்பவர் ஆவார். ‘‘ஒருவர், தம் உறவினர்களுக்கு மரண சாசனம் செய்ய வேண்டுமென்றால் (அவரையும் அவர்களையும் இணைக்கின்ற) முஸ்லிமான முன்னோர் இருக்க வேண்டும்” என்று சிலர் கூறுகின்றனர்.
2752. அனஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நபி (ஸல்) அவர்கள் அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்களிடம், ‘‘நீர் அதை (உமது தோட்டத்தை) உம்முடைய உறவினர்களிடையே பங்கிட்டுக் கொடுத்துவிடுவதை நான் உசிதமானதாகக் கருதுகிறேன்” என்று கூறினார்கள். அதற்கு அபூதல்ஹா(ரலி) அவர்கள், ‘‘அவ்வாறே செய்கிறேன், அல்லாஹ்வின் தூதரே!” என்று கூறிவிட்டு, தம் (நெருங்கிய) உறவினர்களிடையேயும் தம் தந்தையின் சகோதரருடைய மக்களிடையேயும் பங்கிட்டுவிட்டார்கள்.

‘‘ ‘(நபியே!) நீர் உம்முடைய நெருங்கிய உறவினர்களை எச்சரிப்பீராக!› (26:214) எனும் இறைவசனம் அருளப்பட்டபோது நபி (ஸல்) அவர்கள், யிபனூ ஃபிஹ்ர் குடும்பத்தாரே! பனூ அதீ குடும்பத்தாரே!› என்று குறைஷிக் குலத்தாரின் பெரும் பெரும் கிளைக் குடும்பத்தாரை அழைக்க லானார்கள்” என்று இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறினார்கள்.

‘‘இந்த இறைவசனம் (26:214) அருளப் பட்டபோது நபி (ஸல்) அவர்கள், யிகுறைஷிக் குலத்தாரே!› என்று அழைத்து, (இஸ்லாமியச் செய்தியை எடுத்துரைத்து) எச்சரித்தார்கள்” என்று அபூஹுரைரா (ரலி) அவர்கள் கூறினார்கள்.

அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 12 அறக்கொடை (வக்ஃப்) அளித்தவர் தமது அறக்கொடையால் பயனடை யலாமா? உமர் (ரலி) அவர்கள் (கைபரில் தமக் குக் கிடைத்த நிலத்தை வக்ஃப் செய்த போது), ‘‘அதை நிர்வகிப்பவர் அதிலிருந்து உண்பதில் தவறில்லை” என்று நிபந்தனை யிட்டார்கள்.16 மேலும், வக்ஃப் செய்தவரேகூட அதன் நிர்வாகப் பொறுப்பை ஏற்கலாம்; அவரல்லாத பிறரும் நிர்வாகப் பொறுப்பை ஏற்கலாம். இவ்வாறே யாரெல்லாம் ஓர் ஒட்டகத்தையோ வேறெந்தப் பொருளையோ அல்லாஹ்வுக்காக வழங்கிவிடுகிறாரோ அதிலிருந்து மற்றவர்கள் பயனடைவதைப் போன்றே, அவரும் பயனடையலாம்; அவ்விதம் (தாம் பயனடைவேன் என்று) அவர் நிபந்தனையிடாவிட்டாலும் சரியே.
2754. அனஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நபி (ஸல்) அவர்கள் குர்பானி ஒட்ட கத்தை ஓட்டிக்கொண்டு வந்த ஒரு மனிதரைக் கண்டு, ‘‘அதில் நீர் ஏறிக் கொள்வீராக” என்று கூறினார்கள். அதற்கு அவர், ‘‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! இது குர்பானி ஒட்டகம்” என்று கூறினார். (இவ்விதம் திரும்பத் திரும்பக் கூறியும் அவர் அதில் ஏறவில்லை.) மூன்றாவது, அல்லது நான்காவது முறையில், ‘‘உனக்குக் கேடுதான் லிஅல்லது உனக்கு நாசம்தான்லி அதில் நீர் ஏறிக்கொள்வீராக” என்று கூறினார்கள்.


அத்தியாயம் : 55

பாடம் : 13 ஒருவர் ஒன்றை அறக்கொடை (வக்ஃப்) வழங்கினால், அடுத்தவரிடம் அதை ஒப்படைக்கும் முன்பே செல்லும். உமர் (ரலி) அவர்கள் வக்ஃப் செய்தபோது, ‘‘அதற்கு (நிர்வாகப்) பொறுப்பேற்பவர் அதிலிருந்து சிறிது உண்பதால் அவர்மீது குற்றமில்லை” என்று கூறினார்கள். ‘அதற்கு நான் பொறுப்பேற்றால்’ என்றோ யிபிறர் பொறுப்பேற்றால்’ என்றோ அப்போது அவர்கள் குறிப்பிட்டுக் கூற வில்லை. நபி (ஸல்) அவர்கள் அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்களிடம், ‘‘நீர் அதை (உமது தோட்டத்தை) உம்முடைய நெருங்கிய உறவினர்களிடையே பங்கிட்டுவிடுவதை நான் உசிதமாகக் கருதுகிறேன்” என்று கூறினார்கள். உடனே அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்கள், ‘‘அவ்வாறே செய்கிறேன், அல்லாஹ்வின் தூதரே!” என்று கூறிவிட்டு, அதைத் தம் உறவினர்களிடையேயும் தம் தந்தையின் சகோதரருடைய மக்களிடை யேயும் பங்கிட்டுவிட்டார்கள். பாடம் : 14 ஒருவர், ‘‘என் வீடு அல்லாஹ்வுக் காகத் தர்மமாகும்” என்று கூறி, அது ஏழைகளுக்குச் சேர வேண்டிய தர்மமா; அல்லது மற்றவர்களுக்குச் சேர வேண்டிய தர்மமா என்று விளக்காமல் விட்டுவிட்டாலும் அது செல்லும். அதை அவர் உறவினர்களுக்கோ அல்லது தாம் விரும்பிய இனத்திற்கோ வழங்கலாம். அபூதல்ஹா (ரலி) அவர்கள், ‘‘என் செல்வங்களிலேயே எனக்கு மிகவும் விருப்பமானது யிபைருஹா’ (என்னும் தோட்டம்)தான்; அதை நான் அல்லாஹ்வுக்காகத் தர்மம் செய்துவிடுகின்றேன்” என்று கூறியபோது, (யிஇன்னாருக்குத் தர்மம் செய்கிறேன்’ என்று அவர் விளக்கிக் கூறாத நிலையிலும்) நபி (ஸல்) அவர்கள் அதை அனுமதித்தார்கள். ‘‘அந்தத் தர்மம் யாருக்குச் சேர வேண்டும் என்று விளக்காத வரை அது செல்லாது” என்று சிலர் கூறுகின்றனர். ஆனால், முந்திய கருத்தே மிகச் சரியான தாகும். பாடம் : 15 ‘‘என் நிலம் அல்லது தோட்டம் அல்லாஹ்வுக்காக என் தாயார் சார்பாகத் தர்மமாகும் என்று ஒருவர் சொன்னால் அது செல்லும்; அந்தத் தர்மம் யாருக்குச் சேர வேண்டும் என்று அவர் தெளிவுபடுத்தா விட்டாலும் சரி.
2756. இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

சஅத் பின் உபாதா (ரலி) அவர்கள் ஊரில் இல்லாதபோது அவருடைய தாயார் இறந்துவிட்டார். அப்போது அவர் (நபி (ஸல்) அவர்களிடம்), ‘‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! என் தாயார் நான் ஊரில் இல்லாத போது இறந்துவிட்டார். நான் அவர் சார்பாகத் தர்மம் ஏதும் செய்தால் அது அவருக்குப் பயனளிக்குமா?” என்று கேட்டார்.

நபி (ஸல்) அவர்கள், ‘‘ஆம் (பயனளிக் கும்)” என்று பதிலளித்தார்கள். இதைக் கேட்ட சஅத் (ரலி) அவர்கள், ‘‘நான் எனது மிக்ராஃப் எனும் தோட்டத்தை என் தாயார் சார்பாகத் தர்மம் செய்துவிட்டேன். அதற்குத் தங்களை சாட்சியாக்குகிறேன்” என்று கூறினார்கள்.

அத்தியாயம் : 55